ย้อนไปเมื่อ 25 ต.ค. 47 ณ สภ.อ. ตากใบ เกิดเหตุการณ์สลายการชุมนุม เนื่องจากคนจำนวนนับพันเรียกร้องให้ปล่อยตัวชุดรักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน ซึ่งทางการคาดว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการปล้นปืน พร้อมคุมขังระหว่างการสอบสวนนานกว่าสัปดาห์ แต่ชาวบ้านเชื่อว่าคนเหล่านี้ไม่ผิด เหตุการณ์ได้ดำเนินต่อไป โดยเกิดเหตุรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเกินที่จะควบคุมได้ และมีคำสั่งให้สลายการชุมนุมจากเบาไปหาหนักนานกว่า 30 นาที
การสลายการชุมนุมในครั้งนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิต 85 คน สูญหาย 7 คน และบาดเจ็บ 1,000 คน นับเป็นการสูญเสียที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้เริ่มก่อเหตุการณ์คือกลุ่มแกนนำบางคนที่ต้องการให้สถานการณ์ยืดเยื้อ เจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นฝ่ายเข้าไปดูแลรักษาความสงบเรียบร้อย แต่ละคนได้ปฏิบัติหน้าที่ของตนภายใต้ข้อจำกัดหลายประการ ซึ่งอาจนำไปสู่ข้อบกพร่องไม่มากก็น้อย อย่างไรก็ดี เจ้าหน้าที่ไม่มีเจตนาที่จะก่อให้เกิดการเสียชีวิต บาดเจ็บ อนึ่ง ในเหตุการณ์นี้มีข้อสังเกตว่าข้าราชการ ทหาร ตำรวจ และเจ้าหน้าที่หลายท่านได้ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่อย่างเสียสละ กล้าหาญ จึงต้องนำเหตุการณ์นี้มาศึกษาเสนอแนะเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายเช่นนี้ขึ้นอีก และการเสียชีวิตของผู้ชุมนุมจำนวนมากระหว่างการเคลื่อนย้ายจาก สภ.อ.ตากใบ มายังค่ายอิงคยุทธบริหารนั้น เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดถึงและไม่มีเจตนาที่จะให้เกิดเหตุการณ์ที่เศร้าสลดเช่นนี้
หากม้องย้อนลึกลงไปถึงต้นตอของเหตุ ในพื้นที่ 3 จชต. ซึ่งเปรียบเสมียนดั่งไฟที่มอดรอลมมาเป่าให้ไฟลุก อนุมานได้ว่าชาวบ้านที่มาเข้าร่วมการชุมนุมบางส่วนเกิดจากการชักชวนโดยที่ไม่รู้ว่าสาเหตุของการชุมนุมคืออะไร อาจจะเกิดจากผู้เห็นต่างที่ต้องการสร้างแรงลมให้ไฟลุก เพื่อที่จะได้เกิดการเรียกร้อง โดยใช้ประชาชนในพื้นที่เป็นเกราะด่านหน้าจริงๆ ก็ได้
ทั้งนี้ความสูญเสียที่เกิดขึ้นไม่ใช่เฉพาะชาวบ้านที่สูญเสีย แต่รัฐเองก็เสียความน่าเชื่อถือ เสียประชาชนไปด้วยเช่นกัน โดยรัฐเองก็สามารถทำได้เต็มที่เพียงช่วยเหลือเยียวยาครอบครัวผู้เสียหาย และเป็นคนร้ายในสายตาของประชาชนเสมอตลอดมา
————————